आदित्य कलिंग सुस्मिता

मनमा सुस्मिताको दिउँसोको त्यो कुराले उकुस मुकुस भएको छ, न त निदाउन सकेकी छु
नत उठेर वस्न नै, उठुँ लाइन छैन, मैन वत्ति पनि सक्कीराको अवस्था छ , ओ हो कस्तो छटपटी यो, नचाहेर पनि दिमागमा गहिरो छाप छोड्यो उसको कुराले
कति सजिलै रमितले फसाएको उसलाई, साँच्चै वदला यसरी पनि लिन्छन है कोही ? दंग परे म, छक्क पनि परे म ओहो कस्तो ......
.......................................................................................................................

आइतवारको दिन थियो, लुगासुगा धुनेकाम समयमै सकेर म फुर्सदमा वसेकी थिएँ, मोवाइलको घन्टि वज्यो, अचम्म परे धेरै समय पछी स्कुल पढ्दाकी साथी सुस्मिताको थियो । फोन उठाँए ,
नरम स्वरमा वोल्दै थिइ,
सुस् : क्रान्ति कहाँ छस ?
म : म काठमाण्डौमा अनि कहाँ वाट आज सम्झिस् त ? तलाई सन्चो छैन हो ?
सुस्: सन्चै छु , अनि मलाई थाहा पनि छ त यही छस् भनेर तर काठमाण्डौमा कहाँ ?
म : अरे त पनि काठमाण्डुमै छस् यसको मतलव, अनि किन फोन गरेनस् त....
सुस्: (रुन्चे स्वरमा) क्रान्ति म तँलाई भेट्न चाहान्छु प्लीज आज १ वजे म तँलाई भेट्छुनी,
म : अरे तँलाई के भयो हँ ? किन रोइस ? आइज न त मेरो रुममा म दिनभरी घरमै हुन्छु आज अफिस अफ छ

त्यति भनेपछी उसले फोन राखी मलाई मनमनै डर लाग्यो, ला के भयो किन ऊ रोइ ? मनमा अनेक कुरा आइरहे, कतै उसको वुवाले जवरजस्ती विहे गर्दीन लाग्नु भयो कि ? कतै उस्को प्रेमीले उस्लाई छोड्दीयो की ? कतै जागिर वाटैपो .....
यस्तै सोच्दा सोच्दै वाह्र वजेर ३० मिनेट पनि गयो तर पनि कतिखेर १ वज्ला जस्तो लागि रह्यो,

ठ्क्याक्कै त्यहिवेला नै मेरो ढोकामा ढकढक गरेको आवाज आयो, खोलेर हेरे सुस्मिता थिइ.
उसका आँखा राता राता अनि सुनिएका जस्ता थिए,

मैले त पहिला औपचारिकता निभाएँ सोधे ,के खान्छेस् ?’
तर उ मौन थिइ फेरी सोधे टाउको हल्लाइ मैले वुझे उस्ले केही नखाने भन्दैछे,

मन द्धविधामै थियो उसलाई के भाको सोधु कि नसोधुँ ? नसोधुँ त आफैलाई टेन्सन भैसक्यो सोधुँ के भनेर सोध्ने ? म त के गरुँ गरुँ भो अनि हत्तपत्त मैले दराज खोलेर पुराना फोटाहरु भएको एल्वम निकालेर देखाउन थाले, वल्ल उसले लगाएको कालो चम्मा खोली अनि पुर्पुरोमा हात राखेर फोटो हेरी, अनि मैले भने ‘त फोटो हेर्दै गर म कालो चिया वनाउँछु ।’

हस् भनी फोटो हेरी कुनै फोटो हेर्दाहेर्दै टोलाउँथी अनि यस्सो मेरो आवज सुनेपछी झसंग हुँदै पान्ना पाल्टाउँथी, म उसको क्रियाकलाप हेरिरहेकी थिएँ, चिया वन्यो अनि वोलाएँ टेवल भएतिर, आइ, मैले चिया दिए उसले थपक्क टेवलमाथी चिया राखी अनि मेरो कुममा अढेस लाउँदै भनि......

 ‘क्रान्ति तलाई थाहा छ आज ९ दिन भयो राम्रोसंग खाना नखाएको, म एकदमै डिप्रेशनमा छु, न कसैलाई भन्न सक्छु घरमा न साथीलाई विस्वस गर्न सक्छु, न मर्न सक्छु न खुलेर वाँच्न सक्छु म त अव पागल नै पो हुन्छु की ’.....

उसले यति भने पछी मलाई कुरा खोतल्ने मौका मिलिहाल्यो, अनि भने ‘हेर दुःख वाड्यो भने घट्छ भन्छन् मलाई विस्वास गर्छस् भने भन तेरो मन हल्का हुन्छ । तर चाहन्नस् भने म फोर्स गर्दिन । ’
उसले भन्छु भनि तर सर्त राखी,

‘यो कुरा कसैलाई नभन्, फेरी तँ त मिडियामा काम गर्ने मान्छे रिपोर्ट सिपोर्ट वनाइस् भने ? यो कुरा ल्याइस भने म मर्नु वाहेक विकल्प रहन्न यार, म मेरो परिवारमा मुख देखाउने समेत लायक रहन्न ।’
उसलाई मैले विस्वास दिलाएँ , अनि भन्न थाली

“२ वर्ष अघि म फेसवुक निक्कै चलाउँथे फेसवुक मेरो लागि अभिन्न अंग जस्तै भएको थियो, कहिले साइवर जान्थे कहिले मोवाइलमा जहिले च्याट गर्यो वस्यो, दिनमा २४ घण्टा हुन्छ तर म १५ घण्टा त नेटमै झुन्डेको हुन्थे,
 च्याट गर्ने साथीहरु टन्न हुन्थे, कोही अश्लिल कुरा गर्न मन पराउँथे कोही राम्रै कुरा गर्थे, तर म भने च्याटको एडिक्ट नै भै सकेको थिएँ । त्यसमा पनि रमित मेरो खास साथी वनेको थियो म ऊ संग मेरो हरेक सुख्ख दुख्ख वाड्थेँ, मैले उसलाई मेरो घर परिवारको विषयमा पनि सवै भनेकी थिएँ,

 मेरो आन्टिकी छोरी सृजनाको वारेमा पनि ....... ।  उ पनि कहिले काहिँ फोन गरेर वहिनी सृजनासंग कुरा गथ्र्यो, मैले उसलाई नभेटे पनि ऊ मेरो एकदमै नजीकको साथी वनिसकेको थियो  भर्चुअल दुनियाको .....

दिनहरु एकदमै रमाइलो संग वित्दै थियो ।
विहानको गुडमर्निग एसएमएस देखी लिएर खाना टाइममा खाउ पानी पिउ भन्ने देखिको कियरिङ्ग वाला एसएमएसले म निक्कै खुसी थिएँ, मेरो वुवा नभएको कारण मैले वुवाको माया रमितवाट पाएको हो कि लाग्थ्यो ।
उसले यस्तै माया मेरो वहिनीलाई पनि गथ्र्यौ । कहिले सालीभनेर जिस्काउँथ्यो फोनमै । नभेटे पनि म उसको यस्तो माया गर्ने व्यवहारले निक्कैनै हर्सित थिएँ ।
दिन यसरी नै वित्दै थियो ।
रमाइलो भै रहेको थियो म कल्पनामा रमाउँदै थिएँ ,

तर

मेरो कल्पना सपना सवै छताछुल्ल भए १ मिनेटमै ।
एकदिन म वैनी सृजनासंग पढी रहेकी थिएँ । वहिनी ट्वाइलेट गएको वेला रमितको फोन आयो मैले सोचेँ सायद मेरो मोवाइलमा फोन लागेन त्यसैले,
अनि फोन उठाइ दिएँ,

उसले एकै पटक लव यु भन्दै किस् ग¥यो, म त कसरी थाहा पायो यो वहिनीको फोन मैले उठाएँ भनेर दंग परे, अनि मि टु भने मैले ।
अनि उसले भन्यो त्यो वादर्नी सुस्मिता कता छे नी ? तिम्रो दुश्मन भन्यो अनि म त छाँगावाट खसे जस्तै भएँ, आँखावाट आँसु त्यसै तप्किदै गयो हिक्का पनि आयो हत्त पत्त मोवाइल छोपे उस्ले मेरो आवज नसुनोस् भनेर, अनि सुने उस्को कुरा ऊ भन्दै थियो,

‘डियर, तिमीसंग कुरा नगरि म ५ मिनेट पनि वस्न सक्दिन, हेर न १५ मिनेट अघि तिमीसित कुरा गरेको अहिले नै वोल्न मन लागि हाल्यो अनि फोन गरेको, अरे किन नवोलेको तिमी केही त वोलन प्लीज, म अव यसरी फोनमा मात्रै वोल्न सक्दिन म तिमीसंग भेट्न चाहन्छु । तिमीलाई थाहा छ मैले घरमा पनि सवैलाई मेरो गर्लफ्रेन छ म उसैसंग विहे गर्छु भनि सकेको छु । तर यो कुरा तिम्रो दिदीलाई नभन ल ? हामी एकैपटक भेटेर उसलाई सप्राइज दिनुपर्छ ।’

उसले यति भन्दै थियो वहिनी पनि आइ, मैले हत्त पत्त फोन राखेर वरन्डा तिर दौडिए, त्यो देखेर वैनी चिच्याइ
‘अरे दिदी के भयो ? किन रोएकी ? ’
दौडिदै म तिर आइ, अनि मैले भने ‘तेरो फोन.....’
उ हत्तपत्त फोन लिइ, अनि रातो र पिरो भइ, अनि फोन काटीदिइ अनि केही नवोली घरतिर गइ,
म कोठामा गएँ रोएँ, कराएँ तर रमितलाई फोन गर्ने आँट आएन, समय वित्दै गयो त्यो दिनको, एक्कासी साँझ एउटा एसएमएस आयो र भन्यो सरी डियर हेरन मैले तिमीलाई त्यस्सै जलाउनलाई तिम्रो वहिनीलाई फोन गरेको .....

अनि फोन गरे उस्लाइ र  एक्कासी कराउन थाले, ‘साला चोर’ ..तिमीवाट एक्कासी तँ मा झझेर गालि गर्नथालेछु अनि भन्दै गएँ ,  ‘नवोल म संग तलाई कत्ति विस्वास गरेको थिएँ मैले, तँ मेरो,
मेरो वहिनी संगै ? तँ जस्तो फटाहा, विस्वास घाती केटा चाहिएन मलाई त भन्दा धेरै राम्रो र इमान्दार केटा मेरो लाफमा आउँछ मलाई अव आइन्दा फोन नगर मैले तँलाई मेरो मनवाट हटाइसके । ’

यति सरापेर मैले फोन राखीदिएँ , उ सुन्दै मात्र थियो । केही वोलेन तर म भने फोन राखेर भक्कानीदै रोएँ,
उसलाई गालि गरेपनि विर्सन त कहाँ सक्थेँ र ? यति सजिलै, किनकी मैले उस्लाई सर्वस्व ठानेकी थिएँ । तर पनि मैले त्यो दिनदेखी रमितलाई फोन र एसएमएस गर्न छाडीदिएँ, मैले फोनमा गालि गरेपछी उस्ले पनि फोन गर्न छोड्यो ।

तर कहिले काहीँ एक्लै हुँदा उस्को वारेमा सोच्थेँ, उसले मलाई मात्र टाइमपासको लागि प्रयोग गरेको रहेछ नत्र किने फोन गरेन ?
अनि वहिनीको वारेमा पनि.... किन उसले मलाई यस्तो गरि, त्यसलाई थाहा थियो रमितको र मेरो सम्वन्धको विषयमा तर किन ?

सधैँ यस्तै सोच्थे म,
त्यो दिनदेखी वहिनी पनि मसंग वोल्न छाडेकी थिइ, मलाई देख्दा मुख वटार्दै हिड्थी.....
समय वित्दै थियो,

एक दिन अचानक मेरो मोवाइलमा नयाँ नम्वरवाट फोन आयो अनि मैले हेल्लो भने
उतावाट एउटा आवाज आयो ,
दिपिका हो ?
मैले होइन रंग नम्वर भने,
ला.... मलाई त यहि नम्वर दिएको थियो त, सरी है ?
उसले भन्यो
मैले भने, केही छैन केही छैन

फोन राख्यो,
त्यही दिन साँझ फेरी विहान फोन आएको नम्वरवाट एउटा एसएमएस आयो, जसमा लेखेको थियो,
‘आज मैले अरुनै भनेर तपाइलाई फोन गरे तर तपाइको आवज सुन्दा मलाई कतै चिनेकै मान्छेको आवाज जस्तै लाग्यो एकदमै सफ्ट अनि सुरीलो मलाई यस्तो आवज मन पर्छ । म तपाइसंग कुरा गर्न सक्छु ?’
मैले हो र ? धन्यवाद भने तर म नचिनेको मान्छेसंग कुरा गर्दिन सरी भनेर रिप्लाई गरिदिएँ, हुनपनि कहिल्यै नचिनेको र नदेखेको मान्छेको मायाजालमा फस्दा आफुलाई कति चोट पुगेको थियो त्यो आफुलाई मात्रै थाहा थियो ।

उसले फेरी रिप्लाई ग¥यो,
ल ल ठिकैछ म फोर्स गर्दिन, तर I like you voice keep it up ..... :)
मलाई टाइमपास गर्न निक्कै गाह्रो भै रहेको थियो, मनमा अनेककुराले डेरा जमाउँथे,
कहिले काहिँ त मरुँ भन्ने लाग्थ्यो तर सक्दीन थे जान्थे पुजा कोठामा साइडमा राखेको भगवान गिताको सार थियो त्यही पढ्थेँ अनि आफैलाई चित्त वुझाउँथे ।
जसमा लेखेको थियो....

-जो हुआ, वह अच्छा हुआ, जो हो रहा है, वह अच्छा हो रहा है, जो होगा, वह भी अच्छा ही होगा। तुम भूत का पश्चाताप न करो। भविष्य की चिन्ता न करो। वर्तमान चल रहा है।
-तुम्हारा क्या गया, जो तुम रोते हो? तुम क्या लाए थे, जो तुमने खो दिया? तुमने क्या पैदा किया था, जो नाश हो गया? न तुम कुछ लेकर आए, जो लिया यहीं से लिया। जो दिया, यहीं पर दिया। जो लिया, इसी (भगवान) से लिया। जो दिया, इसी को दिया।


समय वित्दै थियो, रंगनम्वरवाट फोन आएको त्यो अपरिचित व्यक्तिको एसएमएस सधै जसो आउने गथ्र्यौ, म उसलाई इग्नोर गरिरहेकी थिएँ, एकदिन घरपरिवार सवै वसेको ठाउँमा उसको फोन आयो २ पटक सम्म त मैले फोन काटिदिएँ । तेस्रो पटक पनि फोन आएपछी दाइले थाहा पाउनु भयो ?
अनि सोध्नु ‘भयो कस्को फोन आइराको छ तलाइ अघि देखी ? म दाइको प्रश्नले झसंग भएँ, अनि मैले मेरो साथीको भने दाइले भन्नु भयो साथीको भए किन काटीराको छस् त खुरुक्क नउठाएर,’
चौँथो पटक फोन उठाउँदा म वाहिर गएर फोन उठाएँ,
हेल्लो ...

उस्ले रुन्चे स्वरले हेल्लो भन्यो,
मैले सोधेँ अरे किन रोएको के भयो ?
उसको सधैँ जसो आउने एसएमएसले उसलाई मैले साथीको रुपमा भित्रभित्र लिइसकेको रहेछु सायद, त्यसैले ऊ रुँदा कता कता मलाइ समेत दुःखी वनाइरहेको थियो,
मेरो प्रश्नमा उसले भन्दै थियो....

‘म हिजो राती देखी सुत्न सकिरहेको छैन,
मेरो ममी विरामी हुनुहुन्छ, हेर्ने कोही छैन, म मात्रै, वुवा सानैमा वित्नु भयो, दाजु र भाउजु विदेशमा हुनुहुन्छ मलाई त विरामी मान्छेलाई कसरी हेरविचार गर्ने त्यो पनि थाहा छैन,
मात्र तातो पानी तताउँदै ममीलाई ख्वाइराखेको छु’

उसको यो कुराले मलाई साह्रै दःखी वनायो, मेरो पनि वुवा नभएको कारणले गर्दा ऊ प्रति दया लागेर आयो ।
मैले सोच्थेँ यो संसारमा म मात्रै दुःखी छु तर उसको त्यो कुराले लाग्यो संसारमा दुःख भन्ने सवैलाई नै हुँदो रहेछ मात्र कारण भिन्दा भिन्दै हुँदा रहेछन् । भन्ने पनि लाग्यो मलाई ।
अनि उसलाई मैले सोधेँ ?

‘तिम्रो यो दुःखमा मैले कसरी सहयोग गर्न सक्छु ?’
उसले भन्यो ‘हिजो देखी न मेरो ममीले केही खानु भाको छ न मैले, विहान अस्पताल लिएर गएको थिए । डाक्टरले कमजोरी र चिन्ताले ममिलाई यस्तो भएको भन्यो, अनि जाउलो वनाएर ख्वाउन भन्यो, तर मलाई त पानी उमाल्न र चिया वनाउन वाहेक केही आउँदैन,
कृपया मलाई जाउलो वनाउने कसरी वताइदेउन । ’

मैले हुन्छ  भने,
उ किचनमा गयो,
मैले उसलाई फोनवाट नै जाउलो वनाउन सिकाइदिए.......

साँझमा उसको फोन आयो, भन्यो ‘ममीलाई सन्चो नहुादा सम्म म यसरीनै जाउलो वनाएर खान दिन्छु भन्यो अनि उसले मलाई तिमी नभए मैले के गर्थै होला, धन्न तिमी छौँ’ ।
उसले यो भनेपछी मलाई पनि खुसी लाग्यो, सायद धेरै दिनपछी मनमा खुसी भएको यही समय थियो मेरो,
त्यो दिनदेखी उसको फोन लगातार आउन थाल्यो,

फोनमा म पनि वोल्न थाँले ऊ संग, उ मेरो राम्रो साथी वनेको थियो,
उसको नाम आदित्य थियो, मैले ऊ नजिक भएपछी उसलाई आदी.. मात्र भेनर वोलाउँथेँ उसले पनि मालाई सुस् मात्र भन्थ्यो,
ऊ संग मेरो फोनवाट कुरा भएको लगभग छ महिना भएको थियो,
छ महिनामा म उसंग निक्कैनै नजिक भैसकेको थिएँ, त्यो पनि फोनमा मात्रै,
म उसले गरेको मायामा यति फुरुँग हुँदै थिएँ की

मैले पुरानो कुरालाई सवै विर्सिसकेँ, रमित भन्ने पात्र मेरो मन र मस्तिष्कवाट टोटल्लि हटीसकेको थियो,
म फेरी पुरानै सुस्मिता भैसकेकी थिएँ, चुलवुल रमाइली र चन्चले......
लाग्थ्यो संसारमा म जती सुखी र खुसी कोही होला र ?

हाँस्दै खेल्दै समय वितीरहेको थियो अचानक १४ फेव्रअरी (भ्यालेनटाइन) को दिन नजिकीयो सवैलाई प्रणय दिवसले छोएको थियो मलाई पनि छोयो,
आदीले मलाई त्यो दिनमा भेट्ने भनेर योजना वनायो, मलाई पनि ऊसंग भेट्ने ठुलो इच्छा थियो, यो प्रयण दिवशले त्यो पुरा हुनेभयो ।

१२ फेव्रअरीको दिन साँझमा उसले फोन गर्यो सधैँ जस्तै,  अनि भन्यो ‘सुस् १३ गते हामी सौरहा जाने ल ? म वुटवलवाट हिड्छु अनि तिमी त्यहाँ तयारीका साथ वस्नु है ?’
म त अक्क न वक्कपरेँ, लौँ भेट्ने कुरा सम्म त लौ ठिकै छ तर १३ तारिखमा जाने भनेपछी त उहीँ वस्ने त भनेको होला ? तर म कसरी ? अलमल्ल परे तर उसलाई केही भनिन,

उसले फेरी भन्यो ‘अरे तिमी मलाई माया गर्छौ भने मलाई विस्वास पनि गर डियर म तिमीलाइ अप्ठ्यारोमा पार्ने काम केही गर्दीन । ’
फोन राँखे, रात भरी सोँचे,
मैले माया त उस्लाई गर्छु तर किनकिन उसंग वस्न मनले मानी रहेको थिएन,
तर पनि उस्लाई भेट्ने तिव्र इच्छा मनमा थियो, त्यसैले मनलाई दरो पारी ऊ संग जाने निर्णय लिएँ,
१३ फेव्ररीको दिन ऊ घरवाट हिड्ने समयामा फोन गर्यो, १ घन्टा मेरो घर सम्म आउन समय  लाग्थ्यो वुटवलदेखी

म पनि त्यती वेला सम्म तयार भैसकेकी थिएँ, मैले घरमा भने मेरो ‘नारायगढमा एउटी साथीको विहे छ म आज जान्छु अनि भोली आउँछु,’
घरमा मलाई सवैले विस्वास गर्ने हुनाले कसैले पनि नजा भनेनन्, म हिडे घरवाट,
टाइम क्याल्कुलेसन गरेर घरवाट हिड्न लाएको थिएँ १५ मिनेट अगाडीनै तर आदी पहिलानै वाटोमा आइसकेछ,

मैले शिव मन्दिरको अघिल्तीर वस्नु भनेको थिएँ, ऊ त्यहिँ थियो, अलि टाढैवाट देखे मन्दिर अगाडी रातो वाइकमा अढेस लगाएर वसेको एकजना सेतो सर्ट, अनि कालो कोर्ट र व्लु जिन्समा सजिएको केटा , कालो चस्मा पनि लगाएको थियो, छोटोछोटो कपाल, फोनमा वोलिरहेको थियो ऊ कसैसंग, म परवाट आउँदै गरेको देखेपछी हत्तपत्त फोन राखेर मलाई हात हल्लाएको थियो,
उसले मलाई चिन्यो किनकी मैले पहिलानै उसलाई आफ्नो वारेमा वर्णन गरिसकेकी थिएँ,

आउने वित्तिकै अंगालो हाल्यो मलाई,
अनि गालामा किस् गर्यो, म त लाजले भुतुक्कै भएँ,
अनि हिड्यौँ अरुंगखोलावाट हामी ,

वाइकमा लगभग १ घण्टा हिडेपछी नारायणगड आइपुग्यो,
त्यसको लगभग आधि घण्टामा हामी सौराहा पनि पुग्यौँ,
साँझमा वरीपरी घुम्न गयौँ, त्यहाँ थुप्रै जोडीहरु थिए सायद प्रणय दिवश मनाउन आएका थिए,
साँझ खानासाना खाइसेपछी हामी रुममा गयौँ, १२ वजे सम्म हामी कुरा गर्दै वस्यौँ घरको विषयमा भविष्यका योजनाको वारेमा,

म त्यसै दंग थिएँ, मैले खोजेको र सपनाको राजकुमार जस्तै लाग्यो आदी मलाई, साँच्चैनै एउटा केटीले आफ्नो लाइफ पाटर्नर जस्तो सोँच्च खोज्छ उस्तै थियो ऊ,
१२ वज्यो उसले वत्ति निभायोे, म डरले भुतुक्कै भएँ, तर वाहिरको वत्तिको उज्यालोले केही नदेखिने अन्धकार भने थिएन,

आदित्यले गोजीमा हात हाल्यो अनि केही चिज निकालेर मुठ्ठी वनायो, र म नजिकै आयो, उसले फेरी मेरो निधारमा किस गर्दे मेरो देव्रेहातको साहिली औलामा औठी लगाइदियो र भन्यो हेप्पि भ्यालेनटाइन डे माइ सुइटहार्ट,
म खुसीले गदगद भएँ,
के गरुँ के गरुँ भयो,

आँखावाट खुसीको आसुँ झर्यो,
उसले फकाउन थाल्यो भन्यो, सुस् नरोउ, म तिम्रो आखाँमा आँसु हेर्न सक्दिन,
 म यति माया गर्ने मान्छे पाउँदा निक्कै खुसी थिएँ,
मैले त्यति वेला रमितलाई पनि संम्झे,

सायद त्यो फरेवीको सच्चाइ थाहा नपाएको भए, आज आदीलाई कसरी पाउँथे ?
जे हुन्छ राम्रैका लागि हुन्छ  यो भनाइ वास्तविक  लाग्यो ।
र म खुसी खुसी आदीसित रात विताएँ,
ऊ संग मेरो सवै खाले सम्वन्ध भयो,

जुन विहे पछी हुनुपर्छ त्यो पनि भयो, तर पनि मलाई कुनै पश्चताप थिएन, किनकी म कन्र्फम थिएँ, म उसैसित विहेगर्छु ।
भोलिपल्ट विहान थियो म वाथरुम मा फ्रेस हुन गएकी थिएँ, आदित्य सुतिरहेकै थियो ।
अचानक हामी वसेको कोठाको ढोकामा ढकढक गरेको आवाज आयो,
म पनि हतार हतार कपडा फेरेर कपाल पुछ्दै वाहिर निस्किए आदित्य पनि उठिसकेको थियो,

ढोका खोल्यो मैले नचिनेको मान्छे त्यहाँ थियो,
आदीले चिनाउँदै भन्यो, सुस् ऊ मेरो साथी रमित ।
रमित ऊ  हास्दै म तिर देखाउँदै भन्यो ऊ मेरी प्यारी गर्लफ्रेड सुस्मिता ।
यति भन्न नपाउँदै रमितले भन्यो म  उसलाई राम्ररी चिन्छु, ऊ त मेरो साथी हो । पहिला देखीकै,
तर भेट्ने मौका आज मिल्यो,

उसले यति मात्र के भनेको थियो म त्यहाँ वस्नै सकिन गएँ फेरी वाथरुममा,
अनि ठुलो पारेर धारा खोले अनि रोएँ, उनिहरु रुममा वसेर मस्तले हाँस्दै थिए, म सुन्थे उनिहरु हाँसेको,
कुरा गर्थे भ्याइदिस् हैन ? ठिक गरिस् यस्तै यस्तै भन्दै थिए,

 उनिहरुको कुरा सुन्दा लाग्थ्यो मलाई यिनिहरुले मात्र प्रयोग गरे,
हतार हतार, कोठामा आएँ, सवै समान पोको पारेँ, अनि निस्किएँ, अदित्यले भन्दै थियो सुस् सुस् के गरेको ? आउ संगै कफि खाउँ,
म सरासर रुमवाट वाहिर निस्किएँ,
 साँझमा घर आइपुगेको थिएँ....

त्यतिन्जेल सम्म मेरो फोनमा आदित्यको ३० पटक सम्म फोन आएको थियो, म्यासेज आएको थियो, तर मैले कुनै रेस्पोन्स गरिन ,
राती एक्लै थिएँ, आफ्नो कोठामा फेरी आदित्यको फोन आयो,
अनि भन्यो सुस् सरी मैले तिम्रो फोन नमवर रमितवाटै पाएको थिएँ,
सुरुमा ।
यो सवै प्लान उस्कै (रमितकै) थियो ।
तर उसको प्लान भएको भए पनि म तिमीलाई साँच्चैको माया गर्छु सुस् .....
मैले फोन राखे....


‘त्यस दिनदेखी मैले आफ्नो मोवाइल अफगरेकी छु क्रान्ति, काठमाण्डौ म फुफुकोमा आएको आज २ दिन भयो, म मात्र तलाइनै भेट्न भनेर आएकी, म मात्र आफुले फोन गर्दा मोवाइल अन गर्छु नत्र अफनै हुन्छ ।
हेर मलाई यो कुराले साह्रै मन पोलेको छ, अव म के गर्ने होला ?
म मर्न भनेर कति सोचेँ तर अँह सकिन.....
क्रान्ति के गरुँ म के गरुँ ?’

 म त अक्क न वक्क भएँ, उस्को यो प्रश्नले  उसले यि कुराहरु भन्दै गर्दा मेरा पनि आँसु झरे दुवै अंगालो हालेर रोयौँ, निक्कै वेर सम्म..............यही बिचमा फेरि फोनको घन्टीआयो , उसले मलाई फोन गरेपछि अफ गर्न बिर्षेकी थी । त्यही नाम थियो
आदित्य कलिंग..........................................................................................................................................
क्रमश ............